فراموش نکنید به هیچ عنوان نباید فرزندتان را مجبور به انجام کاری کنید، چون به
احتمال بسیار زیاد تاثیر منفی این عمل‌تان را دریافت می‌کنید.
فراموش نکنید به هیچ عنوان نباید فرزندتان را مجبور به انجام کاری کنید، چون به
احتمال بسیار زیاد تاثیر منفی این عمل‌تان را دریافت می‌کنید. در عوض خلاقیت به خرج
دهید و با توجه به روحیات و شرایط خانوادگی‌تان راه‌های مناسب، شاد و هیجان‌انگیزی
را برای آشنایی فرزندتان با تمرینات بدنی انتخاب کنید و سپس آنها را به صورت مداوم
و متناوب برای فرزندتان اجرا کنید.
مهارت‌های حرکتی جابه‌جایی
این مهارت‌های حرکتی آنهایی هستند که با انجام‌شان پاهای فرزندتان او را از نقطه‌ای
به نقطه‌ای دیگر جابه‌جا می‌کند. این مهارت‌ها به ترتیبی که کودک آنها را یاد می‌گیرد،
عبارتند از: راه رفتن، دویدن، پرش کوتاه، پریدن، فرار، دویدن تند، دویدن به اطراف و
جهش. بچه‌ها تا یک سالگی راه رفتن را می‌آموزند و تا حدود 3 سالگی سایر مهارت‌های
حرکتی جابه‌جایی را یاد می‌گیرند. البته کمک بزرگ‌ترها هم در آموختن این مهارت‌ها
بسیار اهمیت دارد.
نقش این مهارت‌ها: با انجام این کارها استقامت کودک بیشتر می‌شود، زیرا با این
مهارت‌ها او می‌آموزد عضلات بزرگ خود را تقویت کند.
تقویت این مهارت‌ها با بازی:
ادای حیوان مورد علاقه‌ات را دربیاور: از کوچولوی پیش دبستانی خود بخواهید مثل «آقا
فیله» راه برود، مثل « عمه قورقوری» روی برگ‌های نیلوفر دریاچه بجهد یا مثل عقاب
جنگل، پرهای خود را ( دست‌هایش را که میتوانید با تکه‌ای ملحفه به او بال هم بدهید)
بگشاید و تمام دره زیر پایش را بگردد.
ترانه‌های بچگانه را به عنوان موسیقی متن ایروبیک استفاده کنید: میتوانید از
این همه ترانه‌هایی که برای کودکان ساخته شده، مثل « یه روزی آقا خرگوشه، دوید و
اومد تو کوچه….» ، « توپ قشنگم…» استفاده کنید و بگویید شعر را بلند بخواند و
ماجرای شعر را برای‌تان اجرا کند. خودتان هم میتوانید شعر بگویید! حتی میتوانید
بسته‌های موسیقی مخصوص کودکان را تهیه کنید یا موسیقی مورد علاقه فرزندتان را که از
تلویزیون یا رادیو پخش می‌شود، ضبط کنید و هر روز به این بهانه او را به حرکت
وادارید.
مهارت‌های تکنیکی- حرکتی
این مهارت‌ها قوای فکری و بدنی کودک را با یکدیگر درگیر می‌کند. عضلات کوچک کودک با
فعالیت‌هایی از قبیل گرفتن یک قاشق یا مداد در دست تقویت می‌شوند و عضلات بزرگ کودک
با در دست گرفتن یا پا زدن با اشیای بزرگ مثل توپ، طناب یا دوچرخه بهبود می‌یابند.
حرکاتی مانند فشار دادن، هل دادن، کشیدن، بلند کردن، هدف‌گیری، پرتاب کردن، قل دادن
توپ، پرتاب اشیا با دست به هوا و گرفتن آن بدون این‌که زمین بخورند، گرفتن توپ از
فاصله، زدن توپ به زمین و گرفتن آن( مانند دریلب بسکتبال) در این دسته قرار می‌گیرند.
نقش این مهارت‌ها: فرزندتان با آموختن این مهارت‌ها می‌تواند عملکرد چشم‌ها، گوش
و حرکات اندامش را با هم هماهنگ کند. برای بهبود این مهارت‌ها میتوانید از قل دادن
توپ به سمت فرزندتان شروع کنید و به او یاد دهید توپ را همان‌طور به سمت شما
برگرداند و کم‌کم مهارت‌های دیگر را به او بیاموزید.
3تا6 ماهگی:
بوس و بغل:
فرزندتان را ببوسید و بغل و نوازش کنید. شکم و پشت او را ماساژ دهید تا گازهای
معد‌‌ه و روده‌اش تخلیه شوند. ارتباط فیزیکی با کودک سبب می‌شود کودک به تکان دادن
قسمت‌هایی که شما دست زده‌اید، تحریک شود.
به او لبخند بزنید:
به چشم‌های فرزندتان نگاه کنید و برایش بخندید تا ضمن ذوق و شوق بتواند
اندام‌هایش را هم تکان دهد.
صدا تولید کنید:
با تکان دادن جغجغه یا وسیله‌ای صدادار شیرخوارتان را وادار کنید به سمت صدا
برگردد.
بگذارید پیچ‌و‌تاب بخورد:
فرزندتان را از صبح تا شب نخوابانید. او را روی زمین بگذارید تا بتواند دور و
برش را نگاه کند، دست‌و‌پا بزند و بجنبد. یادتان باشد نباید مدت طولانی او را در
گهواره و صندلی ماشین قرار دهید. در این صورت کوچولو‌ی‌تان فرصت تحرک و تکامل پیدا
نمی‌کند.
اسباب بازی‌های آویزی:
دور تخت یا گوشه اتاق محل امنی را درست کنید. سپس چند اسباب بازی جذاب و بی‌خطر
را دور او آویزان کنید تا همان طور که به پشت خوابیده برای گرفتن آنها تلاش کند.
کم‌کم به طور تصادفی و عمدی به اسباب‌بازی‌ها دست یا لگد می‌زند.
6تا9 ماهگی :
ورود به دنیای کوچولو:
مثل فرزندتان روی زمین قرار بگیرید و با او حرف بزنید و بازی کنید. با رنگ‌ها،
اسباب‌بازی‌ها و شکل‌هایی که دارید با او بازی کنید. همین‌‌طور حرف‌ها را به هم
ببافید. توپ را به سمتش قل دهید و یادش بدهید او هم توپ را به سمت شما قل دهد.
از من برو بالا:
روی زمین دراز بکشید و اجازه دهید از شما بالا برود. او همچنین سعی می‌کند با
تکیه به شما خودش را بالا بکشد و بایستد.
یوگا با بچه:
دراز بکشید و همان‌طور که فرزندتان را در دست گرفته‌اید، یوگا انجام دهید. برای
آموزش این حرکات کتاب وجود دارد.
جورچین:
اسباب‌بازی‌های بی‌خطری به او بدهید که مجبور باشد تکه‌های آن را کنار هم به
ترتیب جور کند یا تکه‌های کوچک را در طرفی دیگر بیندازد.
اگه می‌تونی منو بگیر:
وقتی کودک یاد گرفت چهار دست و پا راه برود، اسباب‌بازی‌هایش را کمی با فاصله
بگذارید تا بتواند برای رسیدن به آنها حرکت کند.
از صدا نترسید:
چند کفگیر و قابلمه به فرزندتان بدهید تا برای خودش بازی کند و سر و صدا در
بیاورد. بد اخلاق نباشید. کمی صدا اشکال ندارد، او از این کار خوشش می‌آید.
9 تا12 ماهگی:
کنارش بنشیند و بازی کنید:
برایش توپ قل دهید و بگذارید از سرو کول‌تان بالا رود.
خزیدن بر موانع:
با صندلی و بالش و پتو برایش تپه، تونل، دره یا پله درست کنید تا برای تحرک
مجبور به تفکر بیشتر هم بشود.
اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار:
فرزندتان می‌تواند این اسباب‌بازی‌ها را دنبال خودش به این طرف و آن طرف بکشد.
دست زدن و پا کوبیدن:
به او یاد بدهید چطور دست‌هایی را به هم بزند یا در هوا تکان دهد یا پاهایش را
مثل جوجه اردک تکان دهد.
12تا18 ماهگی:
جعبه بازی:
دیواره یک جعبه کارتونی را سوراخ کنید. ( مثل پنجره) عاشق این می‌شود که بدود
این طرف و آن طرف یا شما دنبالش کنید و او به پناهگاه کارتونی‌اش برود.
پاس بده بیاد:
به او یاد بدهید توپ را در هوا برای شما پرتاب کند و توپ‌های شما را بگیرد.
کشش و رانش:
برایش اسباب‌بازی‌هایی بگیرید که چرخ داشته باشند تا بتواند آنها را هل دهد و
دنبال خود بکشد.
ارابه یا سه چرخه:
اسب چوبی، ارابه یا سه چرخه‌ای تهیه کنید تا فرزندتان بتواند روی آنها بتازد.
قایم باشک: هر خانه‌ای جا برای قایم شدن دارد.
دنبال بازی:
در یک فضای بی‌خطر سعی کنید همدیگر را بگیرید.
